VUUR-STEEN beleefbaar maken van een mesolithische vindplaats in de wijk Cascade, de Eschmarke, opdrachtgever gemeente Enschede.
Bij het archeologisch onderzoek zijn 4 zogenaamde ‘haarden’ in kaart gebracht. Wat we nu aantreffen zijn verkleurde vlakken in de ondergrond met in de directe omgeving clusters van vuurstenen objectjes. Dit spreekt tot de verbeelding, dit moeten plekken zijn geweest waar de jagers-verzamelaars bijeen kwamen om te eten, te vergaderen of te slapen. Wie waren deze mensen, wat deden ze, wat dachten ze? We weten dat ze niet op één plek verbleven, maar rondtrokken. Had hun aanwezigheid een vast patroon of was het onvoorspelbaar wanneer ze kwamen en weer vertrokken? Waardoor lieten ze zich leiden?
Vier haarden vormen nu het hart van het plan VUUR-STEEN. Het oppervlak van de haarden bestaat uit een stenig materiaal (beton) dat lijkt ‘gebarsten, gescheurd en gespleten door de hitte’. In het stenige oppervlak van de haarden zitten reliefs van enkele vuursteenkernen en in het craquelé patroon lichten ’s nachts vormen op die zijn geïnspireerd op de vuursteen voorwerpen die hier zijn gevonden.
De jagers-verzamelaars trokken van plek naar plek en waren daarom niet altijd aanwezig op dit kampement, het vuur brandde hier dus niet altijd en dat is nu nog steeds zo. Uit langjarige metingen blijkt dat als de luchtdruk onder 1013 hPa (hectopascal) zakt de kans op neerslag sterk toeneemt, stijgt de druk boven 1013 hPa dan is de kans op stabiel weer groter. De grens van 1013 hPa bepaalt of de haarden smeulen of niet. Onze reizigers strijken met goed weer neer in Cascade, bij slecht weer zijn ze vertrokken.
uitvoering 2013
Dit boekje geeft meer informatie over dit project.