GEO-METRIE

GEO-METRIE in opdracht van de provincie Overijssel

Slechts op één plek langs de provinciale weg N34 raakt deze rechte lijn in het Overijsselse landschap zichtbaar aan de meanderende Vecht, dit is ‘Het Raakpunt-N34’. Een ‘raakpunt’ in de geometrie is het punt waar een ‘rechte’ raakt aan een ‘kromme’. De oorspronkelijke betekenis van geo-metrie is het ‘opmeten van de aarde’.
Militair ingenieur Pieter de la Rive (1694-1771) heeft in het begin van de 18e eeuw het stroomgebied van de Overijsselse Vecht heel precies in kaart gebracht. Een in het oog springend element op deze tekening is een 35 km lange verdedigingslinie die zich uitstrekt van Gramsbergen tot voorbij Dalfsen. Deze linie is echter nooit gebouwd, maar is bij een ambitie gebleven. Wat we nu hebben is een prachtige 18e eeuwse landkaart. Het is leerzaam om zulke historische kaarten over de topografie van vandaag te leggen en te zien waar dingen samenvallen of afwijken. Een van de bolwerken in de la Rive’s linie zou precies samen vallen met het huidige ‘Raakpunt N34’. Met een militair strategische blik was dit een slimme plek voor een bastion, want net als nu raakte dit punt in het begin van de 18e eeuw aan een bocht in de meanderende Vecht. Als de la Rive’s plan 300 jaar geleden zou zijn gerealiseerd dan hadden we hier nu een ‘podium’ aangetroffen, waar alle verborgen kwaliteiten van het Raakpunt zich zouden concentreren. Door hier een eigentijds landschapskunstwerk te realiseren kan dit alsnog en in één klap goed worden gemaakt. Ik stel daarom een kunstwerk voor dat is geïnspireerd op de geometrie van het Oud-Nederlandse bastiontype met een maatvoering die is gebaseerd op het Rijnlandse maatsysteem (in roeden en voeten), zoals de Pieter la Rive het ook zou hebben toegepast; ‘de la Rive revisited’.

schetsontwerp; april 2012
officiële onthulling; 13 september 2013
voor meer informatie over dit ontwerp zie de brochure GEO-METRIE

VERKLEURINGEN

VERKLEURINGEN
kunst in het ‘Bos op Houwingaham’ (noord-oost Groningen) in opdracht van provincie Groningen.

Waar de middeleeuwse veenkolonie Houwingaham ooit is verzwolgen door de zee ligt nu een natuur- en recreatiegebied met waterbergingsfunctie. Bij recent archeologisch onderzoek zijn onder het huidige maaiveld een hallenkerk en twee zogenaamde steenhuizen aangetroffen. Zowel bij archeologische opgravingen als bij de moderne magnetometing worden sporen uit het verleden zichtbaar als verkleuringen in de Nederlandse bodem. Hier wordt dit fenomeen van verkleuring verbeeld door verkleuringen op een betonnen oppervlak. Oxidatiesporen van staalgruis tekenen de vormen van kades en dijken als roestbruine verkleuringen in het beton. De locaties van de archeologische monumenten worden gemarkeerd door elementen van gebakken klei. In de klei zien we de voetprint van de hallenkerk en de twee steenhuizen in reliëf terug. 7 betonnen plateau’s (5 x 5 meter) zijn op 7 strategische plekken verspreid in het gebied en helpen zo de wandelaar zich te oriënteren in het Bos op Houwingaham.

ontwerp; augustus 2008
oplevering; 16 oktober 2013

klik HIER voor meer informatie over dit ontwerp

Posted in Niet gecategoriseerd